Pieces of You

They're here "What?"

Nakasimangot itong nakatutok sa daan. We are on the way to my house. Nakakapagod maggrocery pero ibang-iba nung nakasama ko si Nate. He has the funny side and I love it. "Ang gwapo mo pa rin kahit nakasimangot."

Nagipon talaga ako ng lakas ng loob para sabihin iyon sa kanya ng diretso. I saw how his lips arched into a sweet slight smile. Napangiti naman ako nang nakita ang biglaang pagbago ng mood niya.

I diverted my gaze on the busy road. Mainit sa labas pero ang dami pa ring nagbabyahe.

"Should I remain frowning?"

He's still frowning while shifting his gaze to the busy road and then at me. Why does he look so manly without even him noticing it? Pinanindigan niya talaga ang pagsisimangot.

"No," natatawang sabi ko sa kanya.

I was looking on the part of his face that is visible to my eyes. Pati na rin ang kanyang matangos na ilong at mamasamasang labi.

"You should smile more often. Mas gumagwapo ka non." Nagkatitigan kami. Then we both laughed. Ang saya ng ganito.

Ang saya ko kapag kasama siya.

"Tulungan na kita."

We've just arrived at my house at kasalukuyan naming emptying ang laman ng trunk. He had 2 giant paper bags on both of his arms full of grocery items at the same time, he's taking a sip from his favorite chuckie. Buti at hindi nahulog. Skill. "I got this."

He winked at nauna na itong maglakad papaloob ng bahay. Mababakasan ang pawis sa kanyang mukha pati na rin sa kanyang likod. Kaya niya raw e pinapawisan na nga siya.

I stared at his back for a while habang papalayo siya sakin. He has well-built muscles on his back pero hindi 'yung tipong panghunk. Kahit sa likod o sa harap ko siya titigan, ang gwapo niya pa rin. "Sabi ko, ako na e."

Ikatlong balik na niya ito. He's sweating from his forehead to his arms. Sumabay rin kasi ang init ng panahon. It's only quarter to 10 pero grabe ang init ng araw.

Global warming at its finest.

"Para mabilis ang trabaho."

Nasa trunk niya ang mga grocery items. Pero ang hinakot niyang chuckie at yakult ay nasa passengers seat sa loob ng kotse. He was not joking when he said he's gonna buy all those. Unbelievable. There were 4 more paperbags sa loob ng trunk ng kotse niya kaya dala-dalawa kame na dala. Sabay kaming naglakad papaloob ng bahay.

Inilapag namin ang paperbags kasama ng mga naunang dinala ni Nate sa long table na may sink sa kusina.

Nate leaned his back on the bar table. Nakita kong pinapaypayan nito ang sarili gamit ang laylayan ng shirt niya. Basa ang buhok nito na abot sa kilay niya at tagaktak naman ang pawis nito sa katawan. I even got the chance to take a peek of his abs.

"Magpalit ka na kaya muna?" I said in the middle of unloading the first of the six paper bags with the vegetables in it.

"Wala akong pamalit." Napatingin naman ako sa gawi niya habang napatigil nakahawak ng bellpeppers sa magkabilang kamay. 'Yun lang.

"Meron siguro ako, I'll try to check."

Inilapag ko ang bellpeppers sa table at dali-daling umakyat sa staircase papunta sa kwarto.

Inisa-isa ko ang mga damit na nakahang sa closet ko. There were white, gray and black shirts. I remember buying a loose shirt. Nasaan na kaya 'yun?

Pati ang mga nakafold na damit ay ibinuklat ko. Here you are! Itinaas ko ang itim na shirt na bagong-bago pa. Hindi ko pa ito nagagamit at pinagpaplanuhan ko pa lang kaya ibibigay ko na lang kay Nate. Mukha namag kakasya sa kanya ito e. "Here."

I saw Nate from his side drinking his water, his sweat dripping from his jaw. Hot.

Ibinaba niya ang baso at saka humarap sa 'kin. Inabot ko sa kanya ang black shirt na nakita ko sa closet.

His brows met and his gaze shifting to me and my shirt. Ilang segundo pa ay umarko ang kilay nito. Aba, attitude ka girl?

"Oh? Ba't ganyan ka makatingin?"

I walked towards the table where he is. Ramdam ko ang pasunod ng mga titig niya sa akin.

Inasekaso ko nang muli ang mga gulay at binilasan na ang trabaho. Ang dami. Mamaya ko na lang aayusin ang mga naiwan. Mga gulay at prutas na muna.

"May pagbibigyan ka yata nito e."

I heard him speaking while my back is fronting him dahil abala ako sa pag-aayos ng mga perishable goods.

Hinarap ko siya ng nakapameywang. His face expressing something malicious.

"Eh ano naman sayo."

I grinned and turned my back on him. I heard him "tsked" kaya tumingin ako sa kanya ng may mapag-uyam na tingin.

Binato niya ang shirt at sapul ito sa mukha ko. Langya!

"Ang laki ng problema mo, ano? Huwag ka ngang malisyoso, para sa akin 'to! I saw girls wearing loose shirt kaya napabili na din ako. Gaya-gaya kaya ako! Happy?!" Idinepensa ko naman ang walang kamuwang-muwang shirt ko.

Ako naman ngayon ang bumato ng shirt pero nagawa niya itong saluhin. Psh! Swerte niya lang.

Gumuhit ang ngiti sa kanyang labi at bigla na lang itong tumalikod sa akin sandali at muling humarap sa akin. He scratch the side of his head using his pointing finger habang nakatungo. Napakaewan talaga nitong lalaking ito. Buti na lang at gusto ko ito.

"Hmm..." He checked the shirt again.

"Pasok ka na lang sa guest room."

Lost in the world of this story? Make sure you're on Ñe5s.org to catch every twist and turn. The next chapter awaits, exclusively on our site. Dive in now!

Itinuro ko ang kwarto na nasa bandang kanan ng pasilyo.

Hindi ito nakinig sa akin bagkus hinila niya ang laylayan ng kanyang damit gamit ang dalawang kamay paitaas. Shocks!

"H-Huy. D-Doon ka sa kwarto sabi e." Natataranta kong wika.

Nasa dibdib na nito ang damit at labas na labas ang makinis at maputi niyang tiyan na may abs pa.

Nag-itsurang inosente itong tumingin sakin.

"Wala namang ibang makakakita e, ikaw lang." Itinaas-baba naman nito ang kanyang kilay.Nôvel(D)rama.Org's content.

Bigla niya na lang inalis ang damit niya. Pawis ang katawan nito kaya pinunasan niya gamit ang pawisan niyang damit kanina. Then he caught me staring. Nataranta naman ako at biglang tumalikod. Geez! Labag ito sa karapatang pantao ko!

I heard him giggle. Sibat, Hennessy! And so I quickly walked on the long table para makalusot sa nakakalaglag-pangang sitwasyon na iyon.

"Magluluto lang ako para makakain ka na."

"Tayo." He corrected at pinaghila ang sarili niya ng bangko.

He was staring at me the whole time I'm cooking. Dahil nasa tapat niya lang naman ako ay nagagawa niya akong titigan.

Awkward man pero kailangang magpanggap na hinde. Ang hirap!

And it's a little bit unfair. Bakit siya nagagawa niya akong titigan ng matagal e ako kahit limang segundo hindi kinakaya!

"You know, this is good. Kailan ka pa natutong magluto?" Nate in between eating.

I cooked beef steak with potato fries. Paborito ko kasi ang patatas.

"Salamat. Hmm.. As early as Grade 6? Mga ganon." Kumain na din ako. Ang sarap talaga.

"Wow. No wonder how good it tastes." There is a hint of amazement in his voice.

"Hindi ako magsasawang kumain ng steak kapag ikaw ang nagluto."

Nate and his genuine and heart-melting smile. Idagdag mo pa na bumagay ang itim na shirt sa kanya. He can slay even with a simple black shirt. Nagagawa nga naman ng malakas ang appeal at kagwapuhan. Ngumiti ako pabalik. Pero sa loob-loob ko, para na akong natutunaw. Nakakakilig kung paano niya ako pinahahalagahan at ang mga bagay na may koneksyon sa akin. That is another reason why I fell for him. Pagkatapos naming kumain ay sunod na ipinasok ni Nate ang Yakult at Chuckie, na ipinagtaka ko naman.

"Oh? Akala ko ba stocks mo 'yan? Muntikan ka pa ngang mapaaway sa bata dahil dyan e." Napatawa ako ng may panunukso.

Tinulungan niya na rin akong ilagay ang mga ito sa fridge. He looked straight at me, smiled and then messed with my hair. Aish!

Bigla niya na lang inilapit ang kanyang muksa sa akin at saka ngumiti ng pamatay.

Lost in the world of this story? Make sure you're on Ñe5s.org to catch every twist and turn. The next chapter awaits, exclusively on our site. Dive in now!

"Para may rason na ako para mabisita ka."

"Nakakatamad kaya magsuklay!" Sigaw ko rito habang nakabusangot at namumula.

Excuse ko na lang 'yun para hindi halatang kinikiliti ako ng mga banat niya. Ang daming alam!

"Gusto mo pati buhok mo, ako na magsusuklay?"

Ang hilig niya talagang humirit! Kaya kinurot ko ito sa braso. Ngumiwi naman ito sa sakit ngunit kalaunan ay tumawa rin. Asar!

I told Nate I was going to visit at Montellano's. Abby's parents. He insisted na ihatid ako roon but I refused to.

His eyes were tired and obviously his body, too.

"Magpahinga ka na lang. Pagod ka na oh. Alam kong pagod ka rin sa school kaya umuwi ka na."

I tried to sound so convincing para umuwi na siya. Hindi dahil hindi ko gusto na ihatid niya ako kundi dahil alam kong kailangan niya ring magpahinga at may mga bagay na kailangan din siyang gawin sa bahay o kung ano man iyon. Pero hindi tumalab.

"No. I insist. Ihahatid na kita. I want to see firsthand that you are safe wherever you go. Tara na."

'Yun lang ang sinabi niya. Napabuntong-hininga na lang ako. Mapilit talaga ang isang 'to. Ang tigas ng ulo!

So, I let him.

"Masyado mo akong sinasanay sa mga ganito ha." Napakamot lang ito at saka ngumiti sa akin.

"Masanay ka na talaga. Because I'll do this more often." In that instant, he held the door open.

"Call me when you need me." Boyfriend material.

I nodded at him at saka bumaba na ng kotse dala-dala ang steak na niluto ko kanina. Tita always looks for my special recipe everytime I visit their house.

Before I got to ring the doorbell, narinig ko ang pagbukas ng kotse ni Nate. Bumaba ito at saka

"Oh? May nakalimutan ka ba?" Tanong ko rito.

"This." Yumuko ito ng kaunti. Napapikit naman ako.

He held his hand on my nape then I felt a kiss on my temple. Nahihiya akong ngumiti sa kanya. Guguluhin niya sana ang buhok ko kaya sumimangot agad ako sa kanya kaya hindi na lang nito itinuloy. Sinenyasan ko itong umuwi na. Ginawaran niya ako ng matamis niyang ngiti at saka naglakad habang nasa isang bulsa ang kanyang kamay.

Nakatingin pa rin ako sa gawi niya, he opened his car shifted his gaze at me and the waved at me. Inistart na nito ang makina ng sasakyan at umalis na. I stared at his car while leaving until it was already gone in my sight and so humarap na ako sa gate ng mga Montellano. Nakarehas ang kanilang gate so it was easy to peek on the inside and when I did, I saw Abby standing in their staircase meters away with her arms crossed on her chest and grinning. Geez. "Kaya pala ayaw mong magpasundo, ihahatid ka naman pala ni Nate." May halo itong malisya sa tono ng boses niya.

Binuksan niya ang pinto ng gate at pinasok na nga ako. Sabay kaming naglakad papunta sa bahay. Hindi naman kalayuan pero kalangang lakarin.

Ang enggrande ng landscape nila. Maraming mga namumulaklak na halaman sa entrada at halos hindi mo makita ang lupa dahil natatakpan ito ng bermuda grass. Ganoon sila kayaman. They have an inflatable pool on the side of their field pf grasses. Probably for Nicholas. Ang nakababatang kapatid ni Abby.