Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 299

Kabanata 299

Agad na hinubad ni Mike ang suot na jacket at ibinalot sa kanya. This belongs to NôvelDrama.Org.

“Bumalik ka!” Ang mga mata ni Avery ay puno ng luha, ngunit ang kanyang boses ay malayo at mahigpit. “Paano mo hahayaan ang isang tagalabas na alagaan ang mga bata!”

Namatay ang kanyang ina. Napagdesisyunan niya na hindi niya hahayaang may mangyari sa kanyang mga anak. Kung may mangyari man sa kanyang mga anak, hindi na siya mabubuhay.

Tiningnan ni Mike kung gaano siya kalungkot at galit. Ang gulo ng isip niya.

“Babalik ako ngayon! Tumigil ka sa pag-iyak!” Lumapit si Mike at pinunasan ang mga luha sa kanyang mukha. “Hindi ko siya iuuwi in the future! Huwag ka nang umiyak!” Gulat na sabi ni Mike bago mabilis na umalis.

Habang nangyayari ang lahat ng ito, nasa ibang ospital si Elliot. Itinulak niya ang pinto ng ward na bumukas. Nasa kama si Zoe, at nang makita siya ay agad niyang pinunasan ang dalawang agos ng luha sa kanyang mga mata.

Lumapit si Rosalie sa pinto at hinila siya papasok.

“Elliot, paanong naging pabaya kayong dalawa? Napakalaki na ng bata, ngunit wala ni isa sa inyo ang nakakaalam nito.” Bagama’t mapang-uyam ang tono ni Rosalie, puno ng ngiti ang mukha nito. “Kaka- check up lang ng doktor kay Zoe. Ligtas ang mag-ina.”

mag-ina? Si Zo e ay buntis ng isang anak na lalaki? Katawa-tawa!

“Elliot, pasensya na! Hindi ko alam na buntis ako. Mayroon akong hypomenorrhea, ang aking regla ay kadalasang hindi nasa oras. Kapag nai-stress ako, kadalasang dumadating ang regla ko kada anim na buwan. So, unlike other women, hindi ko masabi kung buntis ba ako o hindi base sa late ng period ko. Hindi ko akalain na buntis ako,” paliwanag ni Zoe habang nakatingin sa malamig na mukha ni Elliot.

“ I – bort it!” Malamig at walang awa ang boses niya.

Halos patayin ng dalawang salitang iyon si Zoe. Kasabay nito ang halos mawalan ng malay si Rosalie.

“Hindi! Hindi mo pwedeng ipalaglag ang bata!” Si Rosalie, sa tulong ng yaya, ay mabilis na nag-isip at mariing sinabi, “Si Zoe ay may hypomenorrhea. Ang hirap niyang mabuntis! Isa pa, medyo matanda na siya. Medyo malaki rin ang bata sa kanya. Kung ipapalaglag mo ang bata sa yugtong ito, maaaring patayin siya nito! Gusto mo bang ituloy ang paggamot ni Shea? Elliot, isipin mo yan!”

Namula ang mukha ni Elliot nang marinig ang sinabi ng kanyang ina. Kailangan niya si Zoe para gamutin si Shea, para walang mangyari kay Zoe.

Napaatras siya ng isang hakbang. Sobrang heartbroken niya kaya nasu-suffocate. Ang kanyang pagmamataas, dignidad, at katapangan ay naapakan na ng iba. Bawat hakbang niya ay isang pagkakamali!

Maliban sa pagdadala nito, mayroon bang ibang pagpipilian?

Maliban sa pagdadala nito, mayroon bang ibang pagpipilian?

Naglakad siya palabas ng ward. Tahimik na tumulo ang luha ni Zoe.

“Zoe, wag kang umiyak! Nandito ako. Hindi siya maglalakas loob na hawakan ka!” Iniabot ni Rosalie kay Zoe ang tissue para punasan ang mukha niya. “Dapat nasa iyo ang bata. Sa pagkakaroon lang ng

anak, makakasiguro ako na pakakasalan ka niya! Habang nabubuhay ako, hindi magbabago ang iyong katayuan sa Fosters!”

Humagulgol si Zoe, “Dapat niya akong kinamumuhian hanggang mamatay. Ayaw niya sa mga bata. Kahit manganak ako ng isa, hindi niya magugustuhan-”

“Zoe, hindi! Hangga’t manganganak ka ng malusog na bata, magugustuhan niya ito. Sino ba naman ang hindi magkakagusto sa sarili nilang mga anak?” Sa pagsisikap na aliwin si Zoe, sinabi niya sa kanya ang totoo tungkol kay Elliot. “Mabait si Elliot kaysa sa iba. Ayaw lang niya ng anak dahil natatakot siyang maging masama sa kalusugan ang bata, at baka magdusa ito sa sakit at diskriminasyon sa hinaharap.”

“Bakit? Hindi ba magkakaroon ng mga checkup? Kung hindi malusog ang bata, hindi ko ito dadalhin hanggang sa termino,” ani Zoe. Tumigil siya sa pag-iyak.

Nag-alinlangan si Rosalie. Ipinaliwanag niya ang mas malalim na dahilan sa likod ng kanyang pahayag.

“ Zoe, tandaan mo lang ang sinabi ko. Hangga’t walang problema ang bata sa iyo, hindi ka niya pakikitunguhan ng masama sa iyong anak.”

Tumango si Zoe. “Nakuha ko na.”

Kinabukasan, inilabas ang balita ng pagbubuntis ni Zoe, at kumalat ito sa buong lungsod ng Avonsville.

Nasa funeral parlor si Avery nang marinig niya ang balita.

“Siguradong matalino ang babaeng iyon! Nagbubuntis sa anak ni Elliot. Kahit na hindi siya magpakasal sa mga Fosters sa hinaharap, matitiyak niya ang kanyang katayuan kasama ang bata!”

“Oo! Nakakainis! Hindi lang mayaman si Elliot, maganda rin siya! Ang mapili niya para magkaanak, hindi ba ito ay isang modernong Cinderelli lamang!”

Bitbit ni Avery ang urn ng kanyang ina habang naglalakad siya, hakbang-hakbang, palabas ng funeral parlor.