Be With Him

“A-ayoko na!”

My lips trembled, kasabay nang pag-tulo ng aking mga luha ay ang pag-bato ‘ko ng maliliit na bato, kasalukuyan ako’ng narito sa taas ng bundok, I hiked for about one hour para lamang sumigaw at mag-labas ng sama ng loob.

“Mga hayop kayo!” Sigaw ko.

Bakit ba ganun sila? Kakaibiganin ka, tapos lalandiin ka, tapos kapag nahulog ka ikaw pa mas masasaktan, and worst? bigla na lamang silang mawawala na parang bula! tapos may nagcha-chat pa sa ‘ken na ginulo ‘ko raw ang relasyon nila! Girl! Hindi lang makuntento ang jowa mo sa’yo!

It started when I met this Jason guy on Instagram. Unlucky, he’s my school mate and he’s known in school. He chatted me first so I replied. We’ve become rant buddies, we do video calls, face time every night.

It last for almost a month, then One day he become so busy na kahit gabi ay hindi kami makapag usap, but me trying to understand him, I never bothered him. I tried my best to wait for him but he never chatted me, then I just saw that he blocked me.

I was so attached to him so I decided to make another account to chat him then a girl started chatting me, saying that she’s in relationship with Jason for almost a year and half.Belongs to (N)ôvel/Drama.Org.

Naging kabit ako ng ‘di ko man lang namamalayan.

I bit my lower lips when I saw my phone vibrated.

“Ano?” Iritableng tanong ‘ko sa tumawag.

” It’s me, are you okay? ” It was Kiro, my best friend.

“Isa ka pa!” pandadamay ‘ko sa kanya, but instead of getting mad I heard him chuckled.

“Kalma dude! bumaba kana rito, kanina ka pa namin inaantay” he then hung up.

I sighed before fixing my self. Wala pang beinte minutos na paglalakad pababa ay tanaw ‘ko na ang isang itim na SUV na pag-aari ni Kiro.

“Sakay na” He sighed after looking at me, at dahil he used the term “kami” earlier alam kong hindi lamang siya ang narito. Mabilis ko’ng binuksan ang pintuan at rinig ‘ko agad ang malakas nilang tugtog na binalewala.

“Upakan ba namen, Reu?” ani Derek na isinilip pa ang kaniyang ulo sa pagitan namen ni Kiro.

“Say the name, princess and let us handle the rest” tugon naman ni Gelo na sinangayunan ng kaniyang mga kapatid na sina Steve at Ken.

“Tangina para kayong tanga, hayaan niyo na ‘yon, bobo naman ‘yon” biro ‘ko at pilit na pinapagaan ang kalooban.

” Guys, lubayan niyo si Izha, baka umiyak yan” dagdag ni Kino na tinawag pa ako sa isa ko’ng palayaw.

Reu ang kadalasang tawag sa’ken ng nakararami at hindi ko rin alam kung sino ang nagpasimuno ng Izha na ‘yan, tho si Kiro lang naman ang natawag noon sa akin.

I looked in the rearview mirror just to see my guy friends eating and chitchatting behind; Derek, and the triplets Gelo, Ken and Steve. While Kino is beside me driving.

I met them last four years ago when my High School journey started. When someone tried to bully me Kino and Derek was there to help me. Dumating naman si Ken para umawat kaso nasapak. So being triplets, both Steve and Gelo came up to the scene and rescued.

So it turned out five of them versus the guy who bullied me and punched Ken Davis. At the end, guidance ang bagsak namin pare-pareho.

I sighed. Why do boyfriends If I am lucky with my boy friends?

The whole ride to home was chaotic, sobrang ingay nila sa likod na kahit si Ken na tahimik ay nakiki-gulo rin. Panay sila tanong kung sino daw ba ‘yung hinarot kong ghinost ako but I remained silent. Knowing them baka bukas or makalawa malalaman ‘ko na lamang na nagpa drop out si Jason dahil sa pangbubully.

After an almost hour ride, Finally, naka-uwi rin ako.

“We’re here, Izha baby.” Kiro winked at me, I rolled my eyes and raised my middle finger before unbuckling my seatbelt.

“Welcome Reu ha, welcome talaga” biro ni Kino at tumawa, I smirked at them before waving my goodbye.

“Pa, bahay na ako!”

Sigaw ko mula sa labas habang hinuhubad ang suot na sapatos.

“Sana all bahay na” rinig ko’ng sigaw ng aking kapatid na si Zach sa loob, Gago talaga.

“Saan ka galing, ‘nak?” tanong ni Mama na naabutan ko’ng nagluluto.

” Bundok” ani ko.

“Hoy! Anong nangyare sa mukha mo?” tanong naman ni Papa na kapapasok lamang rito sa kusina. I frowned.

“Na-ghost ako Paps!” ani ko at umakto pa’ng naiiyak, kita ‘ko naman ang pag-kunot ng mukha ni Zach.

“Nino?” ani Papa “ni Kiro?” Sumama ang mukha ko at pabirong inirapan si Papa.

” Hindi Pa! Kaibigan ‘yon e!”

” Bakit? Manok ko ‘yon e!” tatawa tawang ani ni Papa.

“Sino nga?” seryosong tanong ni Zach.

” Si Jason!” pasigaw na sagot ‘ko at gaya ng inaasahan ay eksahadero na naman silang dalawa.

“Bakit ayon!?” malakas na sigaw ni Zach.

“Anong meron d’on?” ani naman ni Mama na hindi ‘ko na pinagtuunan ng pansin.

“Multo ‘yon e!” sagot naman ni Zach na kinakunot ng noo ni Mama.

“Ghoster!” sabay na sagot ni Papa at Zach na ikinairap ko na lamang, parang tanga.

“Akyat na ‘ko, Pa”

Halos limang oras ako’ng naka-tulog at nang umabot ang alas-kwatro ng hapon ay napagdesisyunan ko’ng mag-jogging sa village namen.

I wore a black leggings, white sneakers and a sports bra, I tied my hair in a messy bun before leaving the house.

Kasabay ng mahinahon kong pag-takbo ay nakikinig ako sa mga tugtugin ng bandang Parokya Ni Edgar nang kamuntikan akong madulas sa isang putikan, fucking mud!

Shet buti nalang sapatos ‘ko lang ang nadumihan at hindi ako!

“Ano ba’ng problema mo!” asik ko ngunit nang lingunin kung sino ang bumunggo sa aking likuran ay halos mangatog ang aking tuhod.

kingina.

A man who’s taller than me, looked dashing in his jersey uniform, his curly hair, reddish lips and his brown eyes that really caught me off guard, in a span of a second I guess my heart stop beating.

“Stupid” he scoffed. Ano daw?

“S-stupid?! What the fuck!” nanggagalaiting tanong ‘ko, tangina siya na naka-bunggo ah!

“Problema brad?” nawala ang paningin ‘ko sa lalaking kaharap ng biglang may magsalita at tinapik pa ito sa balikat. Unti-unting nanlaki ang aking mga mata nang makilala kung sino ito.

“Izha, what are you doing here?” tanong nito at mukhang nagulat rin na narito ako, tanga ba to?

” Idiot, I lived here” I spat the obvious “Pagsabihan mo ‘yang kaibigan mo Kino ha” anas ko.

Ngumiti naman ng nakakaloko si Kino at tinanguan ako.

” Hey Adam, This is Izha, bestfriend ko, Izha this is Adam, team mate ko” pagpapakilala ni Kino at marahan ko namang tinapik si Adam sa balikat.

” Ingat next time tol” ani ko bago sila tinalikuran.

Nang maka-uwi ako ay sa labas pa lamang ng bahay ay nakita ko nang naka-upo si Papa.

“Paps, Anong meron? Okay ka lang?” Nag-aalalang tanong ko at ngumiti lang siya.

” Si Zach, umalis na naman dala kotse niya pag ayun nahuli huli ah!” ani Papa na mukhang badtrip na naman. Zach has this habit na kapag naiinis, nagagalit or nalulungkot ay pumunpunta siya sa lugar nang mag-isa. Based on him, that is how he calm his self especially when he can’t control his self anymore. That’s why our Dad bought him a car.

Napa-hilamos na lamang ako sa aking mukha at napa-buntong hininga, napaka-kulit na lalaki! Kakadisiotso pa lamang non at wala pang lisensya pero panay na ang alis kasama ng kotse niya.

Mabilis ko’ng kinuha ang motor na pag-aari ko na naka-parada lamang sa garahe ng bahay at mabilis na pinaandar ito.

“Mag-ingat ha!” rinig ko’ng sigaw ni Papa at kumaway lamang ako patalikod.

Dire-diretso lamang ang aking pagmamaneho at hindi natigil hanggang sa nakita kong nakaparada ang kaniyang sasakyan sa isang parke malapit sa ‘min.

Pinasingkit ‘ko ang aking mga mata nang makitang may kausap itong lalake, parehas silang naka-upo sa mga benches doon at mukhang seryoso kaya napabuntong hininga na lamang ako.

Boys talk ‘yon, bawal ako d’on.

Iniliko ‘ko ang aking motor at sa hindi inaasahang pangyayare ay nabangga ‘ko ang lalaking tutok na tutok sa kaniyang cellphone.

Mabilis ko’ng hinigit ang kwelyo ng lalaking naka-yuko at mukhang nagdadalamhati a kaniyang nabasag na cellphone.

“Ikaw na naman?!”

I hissed. Nanadya na ba ‘to?

I closed my eyes tightly before looking at him. It was Adan? Or Adam? The guy earlier.

“I won’t say sorry, it’s your fault” I said when I saw how wrecked his phone is. It’s his fault anyways. Hindi siya gumilid at bakit ba kasi nasa gitna siya?

Smirked slowly crept into his lips. He smirked boyishly. Parang wala lamang sa kaniya na nabasang ang cellphone niya.

“Yeah, it’s my fault. I am too…. distracted with the beauty” he said like something is amusing. I roamed my eyes around and mentally agreed with him. This place is indeed peaceful and beautiful. Breathtaking.